Jakie prawo właściwe? Przecież to zobowiązanie jest przedawnione! Panie Mecenasie, no jak nie, jak tak! No przecież każdy to wie, że sprzedaż przedawnia się po dwóch latach! Towar odebrałem prawie trzy lata temu i już nawet nie pamiętam co to dokładnie było!
Pan Jan wyraźnie zadowolony ze swojej szerokiej i dogłębnej wiedzy prawniczej kończył właśnie wykazywać całkowitą niedorzeczność kierowanych pod jego adresem roszczeń kontrahenta z Włoch. Nie było tu już istotne, czy zapłata za dostarczony towar się należała, czy nie. Ważne, że doszło do przedawnienia.
Trudno nie było przyznać Panu Janowi racji, z tym drobnym wyjątkiem, że na jego nieszczęście prawo europejskie przewiduje właściwość prawa włoskiego zgodnie, z którym okres przedawnienia roszczeń z tytułu sprzedaży miedzy przedsiębiorcami wynosi 10 lat. Nie będę przytaczał w tym miejscu opinii Pana Jana na temat prawa europejskiego, gdy się o tym dowiedział…
Ocena warunków transakcji z podmiotem zagranicznym już na etapie podejmowania decyzji o przystąpieniu do współpracy powinna obejmować ustalenie jakie będzie dla niego prawo właściwe.
Aktem jednolicie regulującym kwestie właściwości prawa we wszystkich krajach – członkach Unii Europejskiej jest rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 593/2008 z dnia 17 czerwca 2008 r. w sprawie prawa właściwego dla zobowiązań umownych (Rzym I).
Czy strony mogą swobodnie dokonać wyboru jakie będzie prawo właściwe?
Jeżeli strony zgodnie ustaliły właściwość prawa określonego państwa dla całości lub części umowy, prawo to jest wiążące i nie ma potrzeby dokonywania dalszych analiz. Wybór musi mieć charakter wyraźny lub jednoznacznie wynikać z okoliczności.
Co jeżeli strony nie dokonały wyboru jakie będzie prawo właściwe?
Rozporządzenie przewiduje, że w przypadku braku wyboru prawa znajdują zastosowanie regulacje prawa właściwego dla zwykłego pobytu – odpowiednio:
- sprzedawcy – w przypadku umowy sprzedaży;
- usługodawcy – w przypadku umowy o świadczenie usług;
- franczyzobiorcy – w przypadku umowy franczyzy;
- dystrybutora – w przypadku umowy dystrybucji
Co jeżeli umowa nie kwalifikuje się do żadnego z typów wskazanych powyżej ?
Jeżeli do umowy nie stosuje się żadnej z powyższych zasad lub stosuje się więcej niż jedną z nich, prawo właściwe zostanie ustalone na podstawie kraju zamieszkania uczestnika spełniającego świadczenie charakterystyczne.
Czy od powyższej zasady występują wyjątki?
Jeżeli jednak z wszystkich okoliczności sprawy wynika, że umowa jest powiązana ściślej z innym państwem, niż stanowią niniejsze zasady, stosuje się prawo tego państwa.
Prawo właściwe dla danej umowy decyduje m. in. o jej wykładni, sposobie wykonywania, skutkach nienależytego wykonania, przedawnieniu stąd też przystępując do transakcji obowiązkowo należy podjąć działania w celu przyjęcia prawa korzystniejszego dla nas lub przynajmniej zapoznać się z regulacjami prawa właściwego, tak aby nie doszło do niemiłych niespodzianek na dalszym etapie jej wykonywania.
{ 0 komentarze… dodaj teraz swój }